Joanna Małgorzato Kosecka  - nasz wielki przyjacielu od lat! Co sie stało? Dlaczego nie ma Ciebie wśród nas,  po raz pierwszy od bardzo dawna?

Zawsze w każdy piątek o 17 rozświetlałaś swą postacią nasze SMowe towarzystwo, byłaś każdego tygodnia przywożona przez kochanego męża, który zostawiał Ciebie wśród nas z ufnością, że w tym towarzystwie jesteś bezpieczna. U nas w klibie PTSR czułaś się jak ryba w wodzie, za wiele nie mówiłas, ale miałaś swoje nawyki od których nie odstepowałaś nawet na krok. Pierwsze swe kroki zawsze kiewowałaś do czajnika i robiłaś sobie kawę, takiego czarnego sztana aż po brzegi szklanki. O dziwo nigdy nie uroniłaś nawet kropli niosąc ja do stolika, potem bystrym swym wzrokiem oceniałaś stan posiadania ciast, drożdżówek i pączków wybierając sobie jedną porcję na talerzyk. Jak już wykonałaś te czynności następował moment, który najbardziej lubiłaś - wychodziłaś sobie na papieroska. Dla nas to wszystko było takie normalne, wpasowałaś się tak bardzo w nasz krajobraz, byłaś jedną z nas, a bez Ciebie my nie istnieliśmy. Joannao czy tak musiało być !!! Nie będzie Ciebie, nikt i nigdy nam nie zastąpi naszej Asi, strata jest wielka, zawsze nam będzie Ciebie brakować. Jutro pożegnamy naszą Asię. Cześć i chwała Jej pamięci. (J.W.)

Przyjaciele z PTSR Szczecin 

PS. Asia najbardziej lubiła ptasie mleczko i miała najcieplejszy uśmiech na świecie (M.)